Petar LUKOVIĆ
PERO S ONOGA SVETA
ČIČISTI
4. studenoga, 2004.

< > | cijeli članak | verzija za tisak

Kao svaka regularno srećna zemlja koja je odavno rešila sve probleme – urnebesni ekonomski rast pod vlašću milostivog premijera dr. Koštunice, optočen prosečnom plaćom od čak fascinantnih 1500 kuna mesečno; besprekorna suradnja s Haškim tribunalom koji nas preklinje da usporimo stalna izručenja, sve pod devizom “Nikad oni ne mogu da prime toliko zločinaca koliko mi možemo da ih izvezemo”; fantastična/fanatična privatizacija od koje je ove godine ubrano neverovatnih 30 miliona dolara, sve to bez ministra za privredu Dragana Maršićanina (koji je, btw, ovog proleća dao ostavku jer je želeo biti predsednički kandidat a kad je poražen do jaja, časno je prihvatio tešku ambasadorsku funkciju u večito nestabilnoj i etnički podeljenoj Švicarskoj); nijansirano-sofisticirana kolektivna svest u mentalno obolelih Srbalja koji su sve veći fanovi Šešeljeve radikalne stranke poznate po politički korektnom klanju; veličanstven potez srpske Vlade koja je bojkotom kosovskih izbora u totalni ćorsokak dovela međunarodnu zajednicu, paralizovanu od užasa što se dr. Kalašnjikov setio bojkota kao finalnog rešenja; rezolutno odbijanje da u Srbiji postoji 17 masovnih grobnica, možda samo 15 ili 16, neke u predgrađu Beograda, ali dok ne otkopamo, nećemo znati, a tko da kopa za 1500 kuna?... - elem, kad su svi nabrojani The Problems tako uspešno rešili da nam čitav svet zavidi, pravi je trenutak da se Skupština Srbije pozabavi najvažnijom Temom, onom koja naše raspolućeno nacionalno biće razdire već punih 59 godina, kad su komunisti, tzv. Titovi partizani – koristeći lažne kompjuterske Microsoft kartice za glasanje – obmanuli svetsku javnost tvrdnjom da su baš oni i samo oni bili na strani Antifašističke koalicije u Drugom svetskom ratu.

Predlog Srpskog pokreta obnove (konkretno: Vuka Draškovića, ministra inozemnih poslova), jednostavan u svojoj bradatoj lepoti, sadrži prekrasan obrt: izjednačiti u svemu tzv. partizane sa netakozvanim pripadnicima Ravnogorskog pokreta (hrvatski: četnici), jer su se obe formacije (kaže ministar Vuk) borile protiv “Nemaca i ustaša”, što je za njega dovoljan matematički dokaz koji omogućuje da se danas svaki omatoreli četnički koljač pojavi u općini i zatraži penziju na osnovu minulog (hrvatski: preminulog) rada, pokazujući kuhinjski nož kao sredstvo za osnovnu samostalnu delatnost.

Vuk Drašković, decenijama opsednut maljavim telom i lennonicama Draže Mihailovića poznatijeg pod pop-imenom “Čiča”, nije ulazio u eksplicitno polne detalje da li se u Ravnogorce računaju frakcionaške postrojbe Milana Nedića ili Dimitrija Ljotića (čiji današnji sledbenici tvrde da su oni, zapravo, originalni “The Chetniks”, nikako pičkasti čičisti koji su četiri godine uglavnom, u pauzama između likvidacije komunista i civila, češali muda čekajući da se saveznici iskrcaju na Island, uživajući u gibanici s vaškama), ali se podrazumeva da svaki četnički heroj, ma koje on robne marke bio, zaslužuje državnu penziju, orden, ugled u techno-krugovima, o čemu kazuje glasna i slasna podrška Koštuničine i Šešeljeve stranke ovoj Vukovoj plemenitoj inicijativi, jer, što da se lažemo: sve je to jedinstven četničko-koljački duh rešavanja nacionalnog problema, nekad oko Draže M, danas oko Radovana K, isti qurac, isto odstojanje!

Kad se usvoji ova Definitivna Istina – a nema nikakvog razloga sumnjati u suprotno: Srbija je ovo, brale! – imaćemo slatku reviziju istorije zasnovanu na Zakonu: četnici su, u stvari, neopranim bradama branili goloruke Muslimane u istočnoj Bosni od partizanskih masakara; četnici su po Dalmaciji branili Hrvate od drugih Hrvata koji su se zvali ustashe, četnici su, fuck it, bili peacekeepers: nešto kao UN trupe, tampon između Nemaca i partizana, ne zna se još jesu li više štitili Tita od Draže, ili Dražu od Tita, ali se pouzdano zna da desetine tisuća ubijenih, zaklanih i masakriranih, što Srba, što Muslimana, što Hrvata, naročito Hrvata, nisu – kaže Vuk – njihov manir: radi se o borcima za demokratiju, o borcima za slobodno tržište, o borbi za nacionalne interese, o očuvanju borbenog srpskog duha… što neodoljivo podseća na vladu Srbije koja se plemenitim metodama rahmetli Draže (prereži, izreži, zakolji) bori protiv nacističkog Merkatora ili fašističke Podravke u borbi za sopstvene nacionalne resurse, sve pod firmom nametnute im privatizacije.

PERO S ONOGA SVETA: ČIČISTI
< > | cijeli članak | verzija za tisak

________________________________ Copyright © 1993 - 2024 Feral Tribune. All rights reserved.